در عرفه هر چه می خواهد دل تنگت بخواه !!

اگر خیلی وقته دلت تنگ هستی و بی قرار ، اگر دلت لک زده برای یک گفتگوی گرم و صمیمی با خدا ، اگر هر عهدی که با خدا شبای قدر بستی به هیچ کدومشون وفا نکردی و از شرمندگی حتی روت نشده دوباره قول و قرار تازه کنی ...خدا رو شکر کن که یه فرصت دوباره به من و شما داده شده تا برگردیم و بگیم که شرمنده ایم...

بگوییم که نمی خواستیم اینطوری شود و شد! و بگوییم دوباره فرصت لازم داریم دوباره بخشش لازم داریم ، و برای اینکه بخشیده شویم بگذاریم اشک ندامتمان جاری شود و روح گرد و غبار گرفته مان را شست و شو بدهد ،

و وقتی باران اشک از ابر چشم ها در بهار عرفه جاری شد ما هم سعی کنیم خودمان را در آن هوای نمناک عاشقی و شور و شرمندگی یک شستشویی دهیم ،سعی کنیم جا نمانیم ،اگر عرفه هم گذشت و بخشیده نشدیم ؟اگر باز جا ماندیم  ؟از کجا معلوم که به شب های قدر برسیم از کجا معلوم فرشته مرگ نیاید و تا رسیدن آن شبهای با عظمت ما را با خود نبرد ؟

عرفه یک هدیه است از طرف خدا برای بنده های دلتنگش برای آن هایی که خیلی شرمنده هستند،آنهایی که مدت هاست در تنهایی و سرگردانی دنبال یک روزنه امید بودند تا آرام و بی صدا اشک بریزند و به خدا بگویند که چقدر دنیا بر آنها سخت گرفته ، که چقدر دلشان شکسته و چقدر تنها هستند و چقدر سپاسگزارند که تا "عرفه" ،روز خوب خدا دوام آورده اند.

در هر گوشه و کناری عده ای گروهی و تنها نشستند و و به درگاه بی نیاز اعتراف می کنند و اشک حسرت می ریزند و شرمنده اند و می دانند که خداوند متعال همه حرف هایشان را خوب گوش میدهد و از یاد آوری سخن گهربار پیامبر اکرم غرق شور و شعف می شوند وقتی که فرمود : إنَّ اللَّهَ یُباهِی مَلائِکَتَهُ عَشِیَّةَ عَرَفةَ بِأهلِ عَرَفَةَ فَیَقولُ: اُنظُروا إلى‏ عِبادی أتَونی شُعثاً غُبراً؛(1) خداوند در غروب عرفه نزد فرشتگانش به اهل عرفه مى‏بالد و مى‏گوید: «بندگانم را بنگرید! ژولیده و غبار آلود، نزد من آمده‏اند.»

و باز هم اشک می ریزند اشک شوق ،و از اینکه تصور می کنند خداوند متعال با آن عظمتش به بنده حقیری چون من و در چنین روزی مباهات می کند و به فرشتگان فخر می فروشد غرق شعف می شوند .

اینجاست که می نالند و تضرع می کنند که پروردگارا آیا من بنده ناسپاس و گستاخ لایق این همه عنایت و بخشش هستم ؟

آیا آن همه خطایی که از من سر زد و تو شاهد بودی و فرشتگانت دیدند و من شرم نکردم با اینکه می دانستم تو آنجا حضور داری و مرا می بینی چگونه به من می بالی و چگونه مرا می بخشی ؟؟؟

این جاست که باز صدای آسمانی محمد(صلی الله علیه و آله  و سلّم) را می شنود که به بندگان نا امید و شکّاک به رحمت بی منهتای خدا هشدار می دهد که مبادا در عرفه هم گناه کنید و از گناهکارترین افراد باشید به هوش باشید که خداوند متعال در همه حال رئوف به حال بندگان است و مهربان مخصوصا در روزی که خود وعده آمرزش و رحمت داده است .

پیامبرصلى الله علیه وآله: أعظَمُ أهلِ عَرَفاتٍ جُرماً مِنِ انصَرَفَ و هُوَ یَظُنُّ أنَّهُ لَن یُغفَرَ لَهُ؛(2) گناه کارترین فرد در عرفات کسى است که از آن‏جا باز گردد در حالى که گمان مى‏برد آمرزیده نخواهد شد.

 این رحمت و رأفت چنان گسترده است که به کام آتش دوزخ نفوذ کرده و گرفتارانی را می رهاند و مهمان عفو پرودگار بخشنده مهربان می کند .پیامبرصلى الله علیه وآله: ما مِن یَومٍ أکثَرَ أن یُعتِقَ اللَّهُ فِیهِ عَبدَاً مِنَ النّارِ مِن یَومِ عَرَفَةَ(3) ؛ خداوند در هیچ روزى به اندازه روز عرفه، بندگان را از آتش دوزخ نمى‏رهاند.

وقتی که این گستره رحمت الهی را می بینیم چطور امیدوار نباشیم که دعای ما هم پذیرفته می شود و استغفارمان مقبول نمی افتد؟ ،اگر نمی توانیم در سرزمین عرفات باشیم  هرکجا که هستیم چشم به رحمت خدا بدوزیم که خدا همان جاست.!

حالا هر چقدر هم گناهان ریز و درشت مرتکب شده باشیم  رحمت خداوند متعال بیشتر است گناهانی که حتی روی این را ندارم که به زبان بیاوریمشان و از شرم آور بودنشان آرزو می کنیم که کاش زمین دهان می گشود و ما را در دل خود جای می داد امام علی علیه السلام مژده ای می دهد به همه ما روسیاهان تا قلبمان آرام گیرد  می فرماید:مِنَ الذُّنوبِ ذُنوبٌ لاتُغفَرُ إلّا بِعَرَفَاتٍ؛(4) برخى از گناهان جز در عرفات بخشوده نمى‏شوند.

گفتیم که عرفه عید است عید دعا و نیایش ،عید تضرع و زاری ،باید هرچه دل تنگمان می خواهد در این روز از خدا بخواهد که وعده استجابت داده شده ، بیایید از خدا توفیق بندگی بخواهیم چنان که شایسته این همه لطف و عنایت بی منتها باشیم ،از خدا خودش را بخواهیم  هر چه که از درگاهش خواستیم و داد ما بر ضد خودش بکار گرفتیم و با اصرار نعمت خواستیم و کفران کردیم ، اینبار بخواهیم که خودش را به ما بدهد شناخت مقام والایش را نصیبمان کند و از بی خبری و جهل در امانمان  بدارد .

امام صادق‏علیه السلام: تَخَیَّر لِنَفسِکَ مِنَ الدُّعاءِ ما أحبَبتَ واجْتَهِد، فإنَّهُ (یَومَ عَرَفَة) یَومُ دُعاءٍ و مَسألَةٍ؛(5) هر چه مى‏خواهى براى خود دعا بخوان و (در دعا کردن) بکوش که آن روز (روز عرفه) روز دعا و درخواست است.

پی نوشت ها :  

(1)-مسند أحمد، ج 2، ص 224 

(2)-بحار الأنوار، ج 99، ص 248  

(3)-صحیح مسلم، ج 4، ص 107

 (4) دعائم الاسلام، ج 1، ص 294.

(5) التهذیب الأحکام، ج 5، ص 182